SOLIARIS Cella

SOLIARIS Cella

apud Spartian, in Antonino Caracallo, c. 9. Opera Romae reliquit, thermas nominis sui eximias: quarum Cellam Soliarem architecti negant posse ulla imitatione, quâ facta est, fieri. Nam et ex aere vel cupro cancelli superpositi esse dicuntur, quibus camer atio tota concredita est: et tantum est spatium, ut id ipsum fieri negent potuisse docti menchanici: a voce solium est, Graece πυελος, Latine quoque alveus, cuiusmodi alvei seu solia in tepidariis et caldariis Balnearum cellis erant, sicut κολυμβήθραι, i. e. piscinae, in frigidariis. Et quidem, sicut in frigidatiis natabant, sic in tepidariis ac calidariis sedebant, in Solio, lavantes, et ibidem aquâ perfundebantur, a balneatore vel mediastino, Plin. l. 5. Ep. 6. descensiones dixit, h. c. ἐμβάσεις, et totidem in caldaria cella, quot piscinas in frigidaria, ponit, tres videl. Graeci etiam ἀταμίνθους vocavêre et σκάφας, unde σκαφολουσίαι et σκαφολουτρεῖν, apud Medicos Graecos: item μάκτρας, ut apud Pollucem videre est. Vide iconem labri superbissimi, superbiori saeculô, in thermis Titi, effossi, apud Car. Patinum ad Suetonum Tite num. 8. p. 411. et plura hanc in rem, apud Salmas. ad Vopisc. in Carino. c. 17. Adde saltem, quidquid extra Solia

vacat, ἀέρα fuisse Graecis dictum, ex Cl. Suicero in hac voce.